Lieve Imre,

Echt, ik ben verbaasd. En boos. Je weet hoe klein het gehucht is waar ik woon, maar dat het wel heel handig is, dat we nog een buurtsuper hebben. Eergisteren vertelde een medewerkster me, dat zij al een rode kaart te pakken hebben wegens die Nix18 regeling. Een cassière had pas naar het ID van de mysterie shopper gevraagd nadat ze alcohol of rookwaar had gescand. En nu? Nu zijn ze zo voorzichtig dat ik, wanneer ik de kinderen mee heb, eigenlijk niet eens een fles wijn kan kopen! Belachelijk! Ik vind niks mis met onder de 18 geen verkoop van drank en rookwaar, maar hoe ver wil je gaan? Moet ik dan, als non-smoker, mijn kinderen in de damp van mijn kettingrokende buren parkeren om een flesje rood te halen? Het rijk legt de verantwoording waar het niet hoort op deze manier. En we slikken het allemaal als zoete koek. Daarover… dat zouden ze eens moeten verbieden: suiker in als zijn vormen. Maar dat is een ander verhaal.

Vind je jezelf echt een saaie doos? Ik denk niet dat saai de juiste term is. Immers, L. zegt  niet voor niks dat je altijd zo actief en veel de deur uit bent. Hier is het overigens ook burgerlijk. Ik vind het erg gezellig met een baby en een peuter om om me heen, maar wel slopend. Zeker met een een baan van 32 uur ernaast. Maar minder werken kan ik me nog steeds niet echt voorstellen. Langer weekend dan weer wel…

Ligt het trouwens aan mij of heeft 3fm wel heel erg vaak Pearl Jam week? Helaas wordt het op mijn werk niet gewaardeerd als de radio aan staat. Collega’s vinden het teveel achtergrondrumoer en oordopjes werken niet, want mijn telefoon gaat echt te vaak. Heb ik je trouwens al verteld dat ik gesolliciteerd heb? Bij een lokale overheid. Mijn insteek zal niet betutteling, maar empowerment zijn. Mensen kunnen (samen) zoveel meer dan ze denken. Ik heb het in mijn huidige baan eigenlijk heel erg naar mijn zin. Het enige nadeel is dat de organisatie an sich heel innovatief is in aanbod, maar niet in werkwijze. Het Nieuwe Werken/flexwerken of hoe je het noemen wilt, is een ver van mijn bed show en modernere vormen van onderlinge communicatie als e-mail ook. En dat terwijl we in welzijnsland een koploper in moderniteiten zijn.

Vrijdag was N. één grote boze driftbui. En helaas had T. een dienst van 12 uur door het uitvallen van een collega. Zaterdagochtend was ik dus enorm toe aan even alleen op stap, zonder geschreeuw om me heen. Dus ben ik naar de markt geweest met de (buurt)bus. Terug viel niet mee. Ik had zo onwijs veel boodschappen gedaan. Maar het shopt zo heerlijk in je eentje. Lekker over de markt gestruind. Daar en bij de Turkse supermarkt ons weekbudget aan lekkere dingen opgemaakt. Natuurlijk had ik te weinig tassen bij me. Het resultaat van anderhalf uur shoppen was dus vooral zere vingers van te zware dunne plastic zakjes sjouwen.

En om me dan nu maar weer volop in de burgerlijkheid te storten ga ik nog even twee wassen wegwerken en wijnloos borrelen met de meiden!

Liefs, Annika