Ik beken: ik voer mijn paard inderdaad beter dan mijzelf. Met Jonas en al zijn ouderdomskwaaltjes was een uitgebalanceerd dieet nodig om hem fit te houden. Uren zat ik op internet te speuren naar supplementen die hem konden ondersteunen. Allemaal zonder chemische rotzooi. Als ik zijn dagelijkse hapje klaarmaakte voelde ik me net een heks die in haar ketel stond te roeren: twee handen muesli zonder onnodige toevoegingen, snufje poeder-met-23-kruiden voor zijn longen, schepje kruidenmix voor soepele gewrichten, scheutje water om het wat te binden en roeren maar! Nu mijn merrie de hele winter ziek is geweest geef ik ook haar het een en ander over haar voer om haar weerstand een extra zetje te geven. De laatste toevoeging is probiotica, om haarspijsvertering na een zware antibioticakuur weer te optimaliseren. En natuurlijk rimpelige appels, slappe wortels en oud brood als ik dat heb liggen.
Suiker en diepvriespizza
Maar mezelf voer ik iets minder goed. Ik eet over het algemeen best gezond, maar in de maanden dat ik fulltime werkte en ‘s avonds erg moe was, greep ik vaak naar diepvriespizza en andere makkelijke maaltijden. Mijn bekertje chocolademelk elke vrijdag op kantoor werd een dagelijks ritueel en voor de middagdip had ik een voorraadje mueslirepen in mijn bureaula. Natuurlijk hielp dat allemaal geen moer om mijn vermoeidheid op te klaren en eigenlijk zijn al die zoete dingen ook helemaal niet lekker.
Beter eten
Dat kan natuurlijk veel beter! Dus exit mueslirepen en hallo fruit. Daag vieze chocolademelk uit de automaat, hallo thee! Eventueel met een beetje honing als ik mezelf met trillende handen moet bedwingen om niet toch op het knopje ‘chocolademelk’ te drukken. En die pizza maken we lekker zelf! Met op mijn helft extra veel groente. Vandaag snackte ik: een appel, acht aardbeien, een banaan en een trosje witte druiven. Voor morgen staat dit op mijn programma:
Thuis hebben we ons ‘minder pakjes en zakjes’ beleid weer aangescherpt en hoewel we soms echt wel kiezen voor de makkelijke weg, eten we een boel minder troep dan een maand geleden. En nee, het is niet allemaal onbespoten of plaatselijk geteeld, er is nog wat ruimte voor verbetering, maar het begin is er! Bovendien zit ik nu weer acht uur per week minder op mijn bureaustoel én ben ik het rijden op mijn paard weer voorzichtig aan het oppakken. Dus kom maar op met dat voorjaar! Ik ben er klaar voor!
x Imre
Lieve Imre,
Hier lijkt het al volop lente! De vogels doen paringsdansjes in de lucht en er worden al nesten gebouwd. Afgelopen weekend zag ik nog een musje strootjes verzamelen. Erg cute. Werd het weer ook maar lente… Met wat minder drek overal.
Weet je nog dat ik je vertelde van een gekregen kip? Het leek me, aangezien de kip een haan bleek, leuk om kuikentjes in de tuin te hebben lopen dit voorjaar. Helaas bleef de haan maar kraaien. En dan vooral ‘s avonds en ‘s nachts. In de ochtend kraaide hij pas rond 10 uur gelukkig. Toch heeft hij het onderspit gedolven. En dat zonder dat de buren klaagden. Ik werd zelf gek van dat beest. T. trouwens ook. Zondagochtend was de maat vol. Op marktplaats stond een advertentie van iemand uit het dorp, die pluimvee zocht. Zondagavond is de haan met twee hennen opgehaald door een bijna buurvrouw, die ver genoeg van ons huis woont om geen last meer te hebben van het gekraai. Morgen ga ik koffie bij de nieuwe eigenaresse drinken. Zo doe je ineens nog een leuk contact op ook. Ze is ook helemaal into het zo veel mogelijk zelfvoorzienend leven en allerlei groene dingen.
Helaas ben ik voor de baan afgewezen. Het zat er natuurlijk dik in, maar met 150 reacties op die vacature was er wel een heel grote vijver om in te vissen. Gelukkig heb ik geen haast en hoef ik niet weg bij mijn werk, zeker niet nu er steeds meer ruimte voor leuke nieuwe dingen komt! En toch blijf het wel jeuken om iets voor mezelf te doen. om me in te laten huren als ZZP-er. Ik verwacht ook dat het in de toekomst misschien wel steeds meer die kant op zal gaan. Dat je niet echt werknemer meer bent, maar ingehuurd om een bepaalde klus te klaren. Het lastige is, dat ik van mijzelf niet kan benoemen waar ik nou precies goed in ben en waarom iemand mij dan zou moeten inhuren. Ik bedoel, heb jij een helder beeld van jouw capaciteiten en waar je in uitblinkt? Moeilijk vind ik dat. Ik heb van P. het advies gekregen om het collega’s en samenwerkingspartners op de man af te vragen. Een dergelijke sessie heb ik wel al aangevraagd bij mijn leidinggevende. Hulp bij het krijgen van een professioneel zelfbeeld en dit naar buiten toe communiceren. Ik ben benieuwd!
N. weet overigens wel waar ze goed in is. Gisteravond kreeg T. dansles van haar. “Kan je dat zo doen? Ja?” “Goed zo!” Ze zat helemaal in haar rol. Heerlijk. Ze is motorisch zo veel handiger nu ze op peutergym zit. Na de zomer gaat ze alweer naar school. Eigenlijk willen we haar voor de zomer nog even mee laten draaien in de peuterspeelzaal, als voorbereiding op de kleuterschool. We komen er alleen steeds niet aan toe te bellen. Vier dagen werken, een huishouden en twee kleintjes is toch best een stevige taak. Morgen ga ik het doen! Volgens mij is N. ook wel toe aan een nieuwe uitdaging.
Ben je trouwens alweer een beetje opgeknapt?
Tot gauw en liefs, Annika
