Mijn hoofd zat helemaal dicht geslibd. Zo dicht dat ik een tijdje niet gewerkt heb en me (bijna) helemaal van de digitale wereld heb afgesloten. En ook van al mijn goede bedoelingen; Weight Watchers, groene smoothies, gezond leven. Daardoor zat niet alleen mijn hoofd dicht geslibd, maar lijf raakte steeds voller. Dat leverde een aantal problemen op:
Tijdens onze vakantie wilde ik niet zwemmen (NO WAY dat ik mijn blubber op op klaarlichte dag zomaar aan iedereen show),
lukte rennen achter een bijna-zonder-zijwielen-fietsende dochter niet zo best,
zat mijn buik in de weg bij het lakken van mijn teennagels en
passen een hele hoop leuke kleren niet meer. (Oké, en natuurlijk is het ook gewoon heel ongezond en ziet het er niet fraai uit, zo’n dik lijf)
Disaster dus. En dat terwijl ik gewoon een gezond en sportief lijf wil. Maar ja… zo’n sportief lijf krijg je natuurlijk niet gratis. Daar moet je sportief voor zijn. Dat is een probleem. Op het moment ben ik helemaal niet sportief. Oplossing:
Net zo lang doen alsof tot je het BENT. Sportief dus.
Daarom ben ik de afgelopen weken al een paar keer naar huis gelopen. En dat is best ver: 10 kilometer van kantoor tot mijn voordeur. Vandaag heb ik dat in 1 uur en 52 minuten gedaan. Best netjes, toch? En stiekem wel lekker ook.
Zaterdag hebben we een step voor volwassenen (ja, echt waar) opgehaald in Alkmaar. Zondagochtend heb ik meteen mijn eerste rondje van 7 kilometer gereden. Ultra vroeg, omdat ik niemand tegen wilde komen in dit kleine dorp. Natuurlijk kwam ik toch een goede bekende tegen toen ik nog geen kilometer onderweg was, maar wie laat er nou op zondag om 7 uur ‘s morgen de hond uit? Het viel nog bar tegen trouwens, dat steppen. Conclusie: er moet echt gewerkt worden ik moet echt gaan werken aan mijn conditie.
En zo begint het.
Ik eet gezond (minder veel, minder carbs, bijna geen toegevoegde suikers, veel verse groenten),
drink water tot mijn buik er van klotst,
probeer 8 uur per nacht te slapen en
elke dag bewegen, waarvan minstens 3 keer per week stevig.
En dat alles met behulp van mijn nieuwe, ultra hippe, doe-alsof-je-vreselijk-actief-bent sporthorloge:
Ik ben een deadline junkie. Ik presteer het beste onder tijdsdruk. Geef mij een deadline en ik ben blij! Het liefst eentje in de nabije toekomst, deadlines die nog maanden weg zijn neem ik meestal niet zo serieus. Dan ga ik andere dingen doen tot DE datum in zicht komt, waardoor het uiteindelijk toch weer heel hard werken is om de deadline te halen. Op mijn werk los ik dat op door grote projecten met een einddatum die nog even zal duren op te delen in kleinere projecten met elk hun eigen deadline. En ik haal ze allemaal! Nou ja, bijna dan.
Calorieën verdienen
Maar met afvallen lukt me dat een stuk minder goed. Er moet flink wat af voor ik volgens BMI een gezond gewicht heb. Het liefst word ik natuurlijk morgenochtend wakker in een slank lichaam, maar laten we een beetje realistisch blijven. Ook dit ‘project’ hak ik graag in kleine doelen. Eerst maar eens 5 kilo, dat zou al heel erg fijn zijn en klinkt haalbaar. Maar hoe lang kan je daar dan over doen als je op een verantwoorde manier wil afvallen? Crash-diëten doe ik niet aan. Ik ga – zoals je in een eerdere blog kan lezen – liever voor clean(er) en gezond. Als ik afga op mijn lengte, gewicht en activiteitsniveau mag ik volgens de berekening van MyFitnessPal (superhandige eet en beweeg app!) 1480 calorieën per dag als ik een halve kilo per week af wil vallen. Dat is wel erg weinig. Je kan er calorieën bij ‘verdienen’ door te bewegen. Sport je, dan mag je meer eten. Met mijn kantoorbaan en kapotte knie bestaat bewegen voornamelijk uit paardrijden en wandelen, dus heel veel verdien ik daar niet mee. Vind ik 250 gram per week afvallen voldoende, dan mag ik 1720 calorieën per dag. Dat klinkt beter! Want ik wil best afvallen, maar niet de hele dag sla en komkommer eten.
Obsessie
Maar daar is ie dan toch weer. Die deadline. 250 gram pér week! Een kilo per maand! Dan heb ik over een jaar toch al een best gezond lijf! Klinkt goed! Afgaande op mijn eerste alinea zou ik dan meteen hard aan het werk gaan om die wekelijkse deadline te halen. Maar van calorieën tellen word ik wat obsessief. Ik zit de hele dag in te vullen wat ik eet, drink en beweeg, sta dagelijks op de weegschaal en denk de hele dag aan eten. Afvallen doe ik wel, maar langzaam. Want door zoveel met eten bezig te zijn, of eigenlijk met ‘niet eten’, krijg ik meer zin in eten en is het moeilijker om alle verleidingen te weerstaan. En dan haal ik dus die wekelijkse deadline niet… En daarvan word ik ongelukkig en gooi ik de handdoek in de ring.
Laat het los!
Dus. Ik heb het losgelaten. Ik, de deadline junkie, heb de dieetdeadline losgelaten. Ik tel géén calorieën, ik sta niet meer dagelijks op de weegschaal. En ik hoef niet meer 250 gram per week af te vallen. Maar afvallen doe ik wel! Hoe dan? Door een beetje meer te bewegen, maar vooral door veel meer groente en fruit – en dus minder andere dingen – te eten. Daarover de volgende keer meer. Erg snel gaat het niet. Maar gezonder word ik wel! En dat is het doel.
Ik beken: ik voer mijn paard inderdaad beter dan mijzelf. Met Jonas en al zijn ouderdomskwaaltjes was een uitgebalanceerd dieet nodig om hem fit te houden. Uren zat ik op internet te speuren naar supplementen die hem konden ondersteunen. Allemaal zonder chemische rotzooi. Als ik zijn dagelijkse hapje klaarmaakte voelde ik me net een heks die in haar ketel stond te roeren: twee handen muesli zonder onnodige toevoegingen, snufje poeder-met-23-kruiden voor zijn longen, schepje kruidenmix voor soepele gewrichten, scheutje water om het wat te binden en roeren maar! Nu mijn merrie de hele winter ziek is geweest geef ik ook haar het een en ander over haar voer om haar weerstand een extra zetje te geven. De laatste toevoeging is probiotica, om haarspijsvertering na een zware antibioticakuur weer te optimaliseren. En natuurlijk rimpelige appels, slappe wortels en oud brood als ik dat heb liggen.
Suiker en diepvriespizza
Maar mezelf voer ik iets minder goed. Ik eet over het algemeen best gezond, maar in de maanden dat ik fulltime werkte en ‘s avonds erg moe was, greep ik vaak naar diepvriespizza en andere makkelijke maaltijden. Mijn bekertje chocolademelk elke vrijdag op kantoor werd een dagelijks ritueel en voor de middagdip had ik een voorraadje mueslirepen in mijn bureaula. Natuurlijk hielp dat allemaal geen moer om mijn vermoeidheid op te klaren en eigenlijk zijn al die zoete dingen ook helemaal niet lekker.
Beter eten
Dat kan natuurlijk veel beter! Dus exit mueslirepen en hallo fruit. Daag vieze chocolademelk uit de automaat, hallo thee! Eventueel met een beetje honing als ik mezelf met trillende handen moet bedwingen om niet toch op het knopje ‘chocolademelk’ te drukken. En die pizza maken we lekker zelf! Met op mijn helft extra veel groente. Vandaag snackte ik: een appel, acht aardbeien, een banaan en een trosje witte druiven. Voor morgen staat dit op mijn programma:
Thuis hebben we ons ‘minder pakjes en zakjes’ beleid weer aangescherpt en hoewel we soms echt wel kiezen voor de makkelijke weg, eten we een boel minder troep dan een maand geleden. En nee, het is niet allemaal onbespoten of plaatselijk geteeld, er is nog wat ruimte voor verbetering, maar het begin is er! Bovendien zit ik nu weer acht uur per week minder op mijn bureaustoel én ben ik het rijden op mijn paard weer voorzichtig aan het oppakken. Dus kom maar op met dat voorjaar! Ik ben er klaar voor!
Volgens mij hebben jullie echt een heerlijke tijd gehad in Brugge. Ook letterlijk. Verleidingen met de hoofdletter C! Ik snap dat je de weegschaal liever even niet tegen kwam. Toevallig zag ik gisteren een documentaire over eten (of meer over niet eten eigenlijk) op Netflix: Sick, fat & nearly dead van Joe Cross. Die ook direct de hoofdrolspeler in de docu is. Je ziet hem als veel te zware Australiër een sapvastkuur volgen tijdens een roadtrip van 30 dagen in de VS, waarbij hij heel veel en snel afvalt. Tussendoor vertelt hij over de voordelen voor enorme hoeveelheden groenten. Die hoeveelheden zijn de reden om het als sap te nuttigen, want al kauwend zou je de hele dag bezig zijn. Elke 10 dagen laat hij zijn gezondheid aan de hand van onder ander bloedwaardes, gewicht, BMI checken door een arts.
Minpuntje van de documentaire is dat je ziet dat hij beschikt over een behoorlijk budget en zomaar 30 dollar per dag aan groenten kan versappen. Wat ik wel interessant vond, waren de interviews met random Amerikanen op straat. Joe vraagt ze waarom ze eten wat ze eten, wat het volgens hen voor hun gezondheid doet, hoe ze denken over hun levensverwachting en naar verantwoordelijkheid. Dat is waar mijn ogen open gingen, want waarom zorgen veel mensen (net zoals ik) zo slecht voor hun lichaam?
Ongelooflijk beschamend is het eigenlijk. Zo veel mensen zijn (ernstig) ziek en vechten voor hun leven. Terwijl anderen zich vol proppen met chemische zooi, dat zich presenteert als eten. Mensen slikken pillen voor van alles en nog wat, maar eten in sommige gevallen weinig vers, echt voedsel. Je weet wel, groenten, fruit en onbewerkte producten. Ondertussen slikken we niet alleen pillen, maar ook chemicaliën via voedsel met keurmerken van grote instanties als zoete koek. En dragen we soms meer zorg voor een uitgebalanceerd dieet voor onze huisdieren dan voor onszelf.
Nee, ik ga niet direct een slow juicer kopen, maar wel beter voor mijn lijf zorgen. Voor mezelf, als voorbeeld voor mijn kinderen en als eerbetoon aan Paul, die zo hard knokt om weer gezond te worden.
Gefeliciteerd met de geboorte van je neefje!!! Een heel gezonde baby zo te zien! Het lijkt me heel bijzonder om je broertje vader te zien worden. Ook omdat er iets essentieels in je verandert op het moment dat je eerste kind geboren wordt. Ik ben benieuwd of en wanneer N. en M. neefjes of nichtjes krijgen. Wij zijn in ieder geval wel klaar. Logistiek is twee ook nog te overzien…
Wat een geniaal idee om een playlist te maken! Ik kon niet meet stoppen met grijnzen. Het deed bijna zeer. Nog wat rimpels erbij… ;) Ik heb me trouwens meteen geabonneerd op je YouTube kanaal. Gewoon omdat het kan. Op dit moment ben ik echt helemaal verslingerd aan Bayleaf van Pearl Jam’s Stone Gossard. Wat een heerlijk album! Komt uit 2001, maar ik heb het eigenlijk net pas ontdekt.
Even een Weight Wachters update. Het valt me redelijk mee. Ik ben wel flink geschrokken van het verschil in wat ik altijd at en nu nog ´mag´. Nu moet ik zeggen dat mijn dieet de laatste weken te erg voor woorden was. Erg ongezond en te veel van alles. Door dit systeem geeft -mij in ieder geval- wel beter inzicht in hoeveelheden en keuzes in voedingsmiddelen. Zelfs op mijn verjaardag is het gelukt om binnen de punten te blijven. Dubbel hoera!
Dunner naar Pearl Jam moet lukken. Maar eerst naar de Hanzedagen in Kampen de 29e. Leuke bestemming hebben wij gevonden! Ik ben trouwens nog ruim 2 uur onderweg met de trein… Geen probleem, maar ik wil erg graag met de trein door de Flevopolder, omdat ik graag het stuk door de Oostvaardersplassen heen wil zien. Het schijnt zo verschrikkelijk mooi te zijn. De trein vanuit Amsterdam komt aan op station Kampen Zuid. Wil jij me daar oppikken? Kampen lijkt me niet heel enorm, maar van Kampen Zuid naar het centrum is nog bijna een half uur met de bus. Daar heb ik dan weer niet zo’n zin in.
Liefs, Annika
PS. Rete actueel natuurlijk maar ik ga lekker niks over het (naar mijn mening) Blatende Limburgse Importschaap in Den Haag schrijven.
Eindelijk is ie er! Tien dagen te laat, maar dan heb je ook wat! Een neefje van 57cm lang en bijna 10 pond. Wat een joekel! Ik bleek de naam in november al goed geraden te hebben. Haha! We zijn gister meteen naar Nijmegen afgereisd om hem te bewonderen. Bijzonder hoor, om je kleine broertje ineens als trotse papa te zien! Hij straalde helemaal! We hadden met de hele familie een Stokke kinderstoel voor ze gekocht, maar ik wilde ook nog een kleinigheidje meenemen. Uiteraard is dat een paard geworden! Met een veel te groot hoofd en een lekker zacht vachtje.
Mijn broertje had nog een flinke in stukjes gehakte boom in zijn achtertuin liggen en omdat hij alleen centrale verwarming heeft mochten wij onze kofferbak volgooien. Het voelde wel een beetje stiekem om dat te doen terwijl hij zelf niet thuis was! Er hing ook meteen een buurvrouw uit het raam om te checken of we geen inbrekers waren, haha! De gastank neemt nogal veel ruimte in, maar alsnog pasten er twee kruiwagens aan hout bij. Met wat er in Nijmegen is achtergebleven kan mijn broertje nog zijn hele leven kampvuurtjes in de tuin stoken, het was ooit een ceder van 20 meter hoog! Hij brandt trouwens prima! En nee, dat hebben we niet in de kofferbak getest.
Dapper van je, die aanmelding bij Weight Watchers! Ik hoop dat het wat oplevert! Ik hou het voorlopig bij het invullen van de eetmeter app en zoveel mogelijk bewegen. Dat blijft lastig bij een kantoorbaan van 32 uur per week waar ik met de auto naartoe ga. Ik wandel 2x per week tijdens de lunchpauze met een collega een rondje van 2,5 kilometer. Als het droog is tenminste. En af en toe fiets ik naar de binnenstad voor een vergadering. Als ik geen lesklanten heb ga ik in het weekend regelmatig op de fiets naar stal en natuurlijk zit ik 4 of 5x per week op mijn paard en geef ik af en toe les. Maar echt intensief bewegen doe ik niet zo vaak, dus ik probeer dat uit kleine dingen te halen. Een verdieping hoger thee halen, naar een collega lopen in plaats van even snel te bellen, mijn auto achteraan op het parkeerterrein zetten. Iedere stap extra is mooi meegenomen!
Gaat N. in oktober al naar school joh?! Man wat gaat dat snel! Ik heb ook nog geen idee waarop ik ga stemmen. Het is onze eerste gemeenteraadsverkiezing hier. Ik zal me morgenavond nog eens verdiepen in de partijprogramma’s. Stemmen doen we in elk geval!
Succes met je puntensysteem! Zullen we de 29e iets actiefs doen? Shoppen is ook bewegen, toch?!
Zo, nu jouw verjaardag voorbij is, komt de mijne heel dichterbij. Ik heb de 19e lekker vrij genomen. Eigenlijk neem ik nooit vrij op mijn verjaardag, maar op woensdag is T. vrij en met de meisjes thuis. Het idee was dus om er op uit te gaan en wat leuks te gaan doen met z’n vieren. Uiteraard komt daar dan weer van alles tussen. Stemmen bijvoorbeeld. Maar waarop?? En is het toevallig ook de open dag van de basisschool waar N. in oktober naar toe zal gaan. Ik heb dus geen idee hoe de dag eruit komt te zien.
Gisteren was een dag vol Chardonnay. Mijn moeder had nog een High Wine te goed van moederdag vorig jaar. Via vakantieveilingen geregeld en geboekt bij Doppio Espresso in Alkmaar. Het was heerlijk en gezellig! Lekker wijn met hartige hapjes. Een stuk beter als de tamme thee variant! Wel moesten we eerst nog even schoenen scoren, want de rits van de een van de laarzen, die wij laatst samen bij Dolcis hebben gekocht, heeft het nu al begeven. Grom! Na de high wine hebben T. en ik mijn moeder en P. mee uit eten genomen bij de 13 Balcken ook in Alkmaar. Wederom met Chardonnay en nog wat extra als verontschuldiging voor de rauwe varkenshaassaté van A.
En dat was meteen mijn laatste (vr)eetdag. Ik twijfel enorm om het je hier te schrijven (heb het ook al drie keer weg gehaald), maar we moeten het toch ergens over hebben. Ik heb me vanmorgen ingeschreven voor de online versie van Weight Watchers! Nu maar eens met een echte stokapp achter de deur, aan de slag om slank en stralend voor de dag te komen.
Het eerste doel is minus 5% van mijn huidige gewicht. Moet lukken! Maar daarna nog wel een langer weg te gaan voordat die minimaal 20 kilo eraf is. Ik houd je op de hoogte. Als het goed is ben ik tegen de tijd dat we naar Pearl Jam gaan een stukje dunner!
Donderdagavond liep ik in de stad tussen duizenden festivalgangers, journalisten en bandleden. En ik hoorde er niet meer bij. Geen kaarten voor Eurosonic dit jaar, geen muziekwebsites meer waar ik voor schrijf, wat voelde ik me een buitenstaander! Soms heb ik zin om me weer helemaal in die wereld te storten. Weer het land door om de nieuwste bands te ontdekken, concerten te bezoeken en muziekanten te interviewen. Maar ik zou niet weten waar ik de tijd en het geld vandaan zou moeten halen. Iets met huis, werk en paarden. Het kan nou eenmaal niet allemaal. Ik heb een bewuste keuze gemaakt om er destijds mee te stoppen, maar ik mis het wel.
Soms vraag ik me weleens af hoe ik zo’n saaie doos ben geworden. Het is zaterdagavond, half 12, en ik zit in mijn eentje op de bank met een glas wijn (rood, uiteraard), de laptop op schoot, een kat naast me en NY Ink op tv. Ik heb in bad gelegen en gewerkt aan een artikel. Niet echt een spannende avond. Wel relaxt. Ik zou niet weten wanneer ik voor het laatst uit ben geweest. Wat een contrast met de die-hard kroegganger van een jaar of tien geleden, toen de avond pas na middernacht begon en ik pas naar bed ging als het weer licht werd! Dat hou ik niet meer drie avonden in de week vol. Ook geen twee.
In plaats van tot sluitingstijd de kroeg in ga ik naar bed als ik moe ben en zit ik al op tijd op mijn paard morgenochtend voor een rondje door het bos. Ik heb er nu al zin in! Nog de hele nacht wakker moeten blijven is helemaal geen aantrekkelijk vooruitzicht. Tenzij jij meegaat natuurlijk! Iets afspreken rond onze verjaardagen lijkt me een goed plan! Ik moet even kijken hoe dat in de planning gaat passen. Ik zit met in die periode ook met verjaardagen van vriendje, schoonfamilie en word rond die tijd ook voor het eerst tante. En ik heb nog een concert in Amsterdam in de planning! Ik ga naar Bastille in de HMH op 12 maart. Kadootje van een vriendin! Nice!
Ik had vorige week ook weer een actie… Mijn auto trok een beetje naar rechts. En de volgende dag een beetje meer. Dinsdag wilde ik bij de benzinepomp wat lucht in mijn banden doen, maar het regende en de pomp staat buiten de overkapping. Woensdag had ik met een ziek paard andere dingen aan mijn hoofd. Donderdagavond ging L. nog even mee naar stal om Jonas te controleren en hij zag dat mijn band bijna plat was. Meteen naar de pomp gereden, zat er nog maar 0.8 bar in in plaats van 2.3 waar ik ze normaal op zet! Oepsie. Bij de garage bleek er een flinke spijker in mijn band te zitten. Moet je zien wat een ding!
De ab-challenge heb ik nog niet weer opgepakt. Slap hè. Ik doe wel elke dag oefeningen van de fysio, maar dat is niet genoeg om mijn lijf strakker te krijgen. Vriendje en ik hebben allebei de eetmeter app van het voedingscentrum geïnstalleerd om bij te houden wat we eten. Het is echt confronterend hoe snel je op 1800ckal zit! En dan eet ik niet eens gekke dingen! We eten al een tijdje met zo min mogelijk chemische rotzooi en doen rustig aan met koolhydraten. In combinatie met het sporten weer opbouwen moet dat toch goed komen. Het is komende week trouwens Pearl Jam week op 3fm! Je kan kaarten winnen en ze draaien extra veel PJ-liedjes. Fijn voor tijdens mijn werk!
Nou, deze saaie doos/ouwe taart/burgerlijke dertiger gaat naar bed.
Wat een mooie start van 2014! Maar zo stiekem was het niet hoor. Na 15 jaar ken ik je heus goed genoeg om te weten dat je zoiets van plan was.
Wij zijn weer terug van een top vakantie in Kirchberg in Tirol, Oostenrijk. Een super de luxe hotel met een ober die op Lurch leek! Ondanks alle heerlijkheid was het wel een uitputtingsslag voor ons met een peuter en een baby op de kamer, die niet wilden slapen. Over dat mooie weer; voor ons was het mooi weer, voor de wintersporters niet zo. Er was erg weinig sneeuw, maar op de top gelukkig genoeg om te skieën en snowboarden. We zijn ook een keer met de meisjes naar boven geweest en Nanouk mocht skieën voorop haar Pake’s ski’s, maar van de helling afglijden op haar kont vond ze het allerleukst. Ik heb haar nog nooit zo hard horen lachen! Voor Marit hebben we een babyslee geknutseld door een soort Maxi Cosi op een houten sleetje te tiewrappen.
Mooie badkamerdeur trouwens! Nu past hij bij de rest van je badkamer! Heb je al de fut gevonden om aan de resterende deuren en kozijnen te beginnen? Wat zal het ook heerlijk voor je zijn, wanneer je nieuwe werkkamer af is.
Ik type dit trouwens met monsterlijke spierpijn. Vanaf de dag dat we naar Oostenrijk zijn vertrokken, heb ik niks meer aan de 30-day ab challenge gedaan. In het hotel kwam ik er met twee niet slapende kinderen niet aan toe (klinkt toch wel een beetje als een smoes…). Halverwege de terugweg kwamen de bekende rugklachten ineens opzetten. Gister was ik weer helemaal pijnvrij gelukkig en heb ik meteen besloten om door te gaan met dag 17 van de ab challenge. Dat viel niet mee: 75 sit-ups, 100 crunches, 45 leg raises en 65 seconden plank. Ouch! Straks dag 18. Ik heb nog niet durven kijken naar wat ik moet doen.
Afvallen valt niet mee en het schiet ook niet erg op. Ik moet echt beter opletten en maar weer fietsend naar het werk. Ik wil echt een hele hoop dunner naar Pearl Jam. Een collega vroeg me afgelopen week of ik nog steeds zo blij was met de kaartjes voor de concerten in juni. Ik dacht dat mijn gezicht dwars doormidden zou scheuren van het grijnzen! Hoe denk jij dat T. en L. het zullen beleven?
We moeten nodig een uitje verzinnen (met datum) voor onze verjaardagen. Dan kunnen we meteen een nieuwe selfie maken voor dit blog. Heb jij een voorstel?
Zaterdag hebben we een step voor volwassenen (ja, echt waar) opgehaald in Alkmaar. Zondagochtend heb ik meteen mijn eerste rondje van 7 kilometer gereden. Ultra vroeg, omdat ik niemand tegen wilde komen in dit kleine dorp. Natuurlijk kwam ik toch een goede bekende tegen toen ik nog geen kilometer onderweg was, maar wie laat er nou op zondag om 7 uur ‘s morgen de hond uit? Het viel nog bar tegen trouwens, dat steppen. Conclusie: 
Ik ben een deadline junkie. Ik presteer het beste onder tijdsdruk. Geef mij een deadline en ik ben blij! Het liefst eentje in de nabije toekomst, deadlines die nog maanden weg zijn neem ik meestal niet zo serieus. Dan ga ik andere dingen doen tot DE datum in zicht komt, waardoor het uiteindelijk toch weer heel hard werken is om de deadline te halen. Op mijn werk los ik dat op door grote projecten met een einddatum die nog even zal duren op te delen in kleinere projecten met elk hun eigen deadline. En ik haal ze allemaal! Nou ja, bijna dan.
Ik beken: ik voer mijn paard inderdaad beter dan mijzelf. Met Jonas en al zijn ouderdomskwaaltjes was een uitgebalanceerd dieet nodig om hem fit te houden. Uren zat ik op internet te speuren naar supplementen die hem konden ondersteunen. Allemaal zonder chemische rotzooi. Als ik zijn dagelijkse hapje klaarmaakte voelde ik me net een heks die in haar ketel stond te roeren: twee handen muesli zonder onnodige toevoegingen, snufje poeder-met-23-kruiden voor zijn longen, schepje kruidenmix voor soepele gewrichten, scheutje water om het wat te binden en roeren maar! Nu mijn merrie de hele winter ziek is geweest geef ik ook haar het een en ander over haar voer om haar weerstand een extra zetje te geven. De laatste toevoeging is probiotica, om haarspijsvertering na een zware antibioticakuur weer te optimaliseren. En natuurlijk rimpelige appels, slappe wortels en oud brood als ik dat heb liggen.
