Zonsondergang op de Ounasvaara

Vorige week was ik in Fins Lapland. Lekker een weekje genieten van de rust, ruimte en sneeuw. Van het niets moeten. Nou ja, bijna niets, en dat was heerlijk! Want thuis ‘moet’ ik altijd heel veel. Vroeg opstaan, werken (en daar moet ik nog veel meer), boodschappen doen – en vooral ook bedenken wat we gaan eten, huishouden, dingen regelen, naar mijn paard… En daarnaast wil ik ook graag tijd doorbrengen met mijn vriend, vriendinnen en familie, maar vooral wil ik ook tijd voor mezelf.

Time management is niet altijd mijn sterkste punt. Soms lukt die tijd voor mezelf wat minder goed. Daarom ga ik elke dag naar mijn paard. Ook al is het om alleen maar even een appel te voeren. Dat moment op de wei, ook al is het maar vijf minuten, heb ik echt nodig om even mijn hoofd leeg te maken en de hectiek van mijn werkdag los te laten. Daarna voel ik me gegarandeerd beter, ook al komt de regen met bakken uit de lucht.

Onze week in Lapland was een extra lang hoofdleegmaakmoment. Op onze laatste dag, terwijl we op de Kemijoki rivier aan het ijsvissen waren… Wacht. Dit moment moet ik denk ik wat uitgebreider beschrijven. Stel je dit voor: de wereld is wit, er ligt een halve meter sneeuw, het is een graadje of -5, het sneeuwt en je staat met je skibroek aan en je muts op op een bevroren rivier van 250 meter breed. Heb je al beeld?

Op de bevroren Kemijoki

Je staat daar dus op die rivier, met je mini-hengel boven een gat in het ijs, en je hoeft niks. Alleen maar te wachten tot die vis genoeg honger krijgt om in je aas te happen. Dat ijsvissen is saai. Heel saai. Maar dat moment, dat ene moment waarbij je om je heen kijkt en die leegte ziet, al dat wit, in de verte een sneeuwscooter hoort, je nog wat dieper wegduikt in je kraag, en je alleen maar hoeft te wachten op die vis die hapt, dat is echt heerlijk. Vooral als je daarna een worstje aan een stokje kan prikken en die boven het vuur kan grillen terwijl je zelf ook weer een beetje opwarmt. Worstje. Niet de vis, die is teruggegaan in het gat. Wat mij betreft kunnen die momenten niet lang genoeg duren.

Worstjes grillen

x Imre