Lieve Imre,

Oneerlijk wanneer collectelopers onwetend het salaris van goededoelendirecteuren bij elkaar sprokkelen. Oneerlijk wanneer dieren een gruwelijke dood sterven voor nepcomfort. Oneerlijk wanneer iemand dierbaars zo ziek is dat je alleen machteloos kan hopen op een goede afloop.

Soms wil ik overal tegen aanschoppen, wil ik dat ik dingen kon veranderen door te knippen met mijn vingers. Alles, de wereld, mooier kon maken. Maar dat kan ik natuurlijk niet. En dan hoor ik N., van vier jaar oud, voor Sinterklaas wensen dat alle kinderen bloemen krijgen. Ze vraagt niks voor zichzelf, maar uit haar hart zo’n mooi gebaar. Daar kan niets tegen op. Boosheid vervaagd en verdriet maakt langzaam plaats voor vertrouwen. In ieder geval in de toekomst van de twee prachtige meiden die ons leven versieren. En voor wie ik voor altijd hun pake als windvaan wens.

Laten we het leven vieren. Zo vaak als we kunnen.

Liefs, Annika