Lieve Annika,

Met alle drukte thuis en op mijn werk en alle andere dingen die ik daar nog tussendoor probeer te plannen blijft er weinig tijd over om te schrijven. Gelukkig weet je dat dat niet betekent ik niet aan je denk!

Ik ben blij dat het met je mama allemaal best goed is afgelopen, maar ik ben enorm met je mee geschrokken. Het drukt je meteen met je neus op het feit dat het leven ontzettend kwetsbaar is en oud worden helemaal geen vanzelfsprekendheid. Helaas kan ik het aantal mensen dat ik ken met vrienden of familieleden die knokken tegen kanker op dit moment niet op één hand tellen… Van enkele is de behandeling inmiddels stopgezet en is het einde in zicht. Afschuwelijk.

Maar het kan gelukkig ook anders. De oma van mijn vader’s kant wordt volgende week 92 en afgelopen weekend vierde mijn familie de 90e verjaardag van mijn oma, de moeder van mijn moeder. Oma is soms wat in de war en heeft wat kwaaltjes, maar ze woont – met behulp van thuiszorg en familie – nog zelfstandig. Ze heeft een actief leven en trekt veel op met haar beste vriendin, die in hetzelfde flatgebouw woont en ook 90 jaar oud is. Wat een leeftijd!

Het lijkt me geweldig om als we oud zijn naast elkaar te wonen en samen te mijmeren over vroeger en te klagen over de jeugd van tegenwoordig. Zie je het al voor je?! Ik wel! Met de medische zorg van straks worden we vast allemaal 100 en moeten we doorwerken tot ons 73e, maar daarna is er nog genoeg tijd om herinneringen op te halen en lekker dwars te liggen. Want eigenwijs zijn we tegen die tijd vast ook nog wel!

Om over die herinneringen te kunnen praten moeten we ze natuurlijk wel eerst maken! Dus leef! Doe wat je leuk vindt, geniet van elke dag, knuffel iedereen van wie je houdt! draai je lievelingsmuziek en dans, zing, doe lekker gek! Eet wat je lekker vindt, ga lekker naar buiten en maak je hoofd leeg, en zoek het avontuur op!

En als het leven dan even tegenzit, denk dan aan alle mooie dingen om je heen en de mensen die van je houden.

Zoals Passenger zingt in een van zijn liedjes:

Don’t you cry for the lost
Smile for the living
Get what you need and give what you’re given
Life’s for the living so live it
Or you’re better off dead